ਪਹਿਲੀ ਕਹਾਣੀ
ਧਾਰਮਿਕ ਕਥਾਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਿਰ ਸਨ। ਜਿਸ ਦਾ ਇਕ ਸਿਰ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੀ ਹਉਮੈ ਵਿਚ ਵੱਸਦਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉੱਤਮ ਸਮਝ ਕੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਭਗਵਾਨ ਸ਼ੰਕਰ ਨੂੰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਦਾ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਮਹਾਦੇਵ ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ।
ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀ
ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਵਾਸਨਾ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਸੁੰਦਰ ਸਤਰੂਪਾ ‘ਤੇ ਪਈ। ਉਸਨੇ ਭਗਵਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਅਣਥੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਅਸਫਲ ਰਹੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਵਧਾਇਆ। ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੀ ਇਸ ਕਿਰਿਆ ਨੂੰ ਘੋਰ ਪਾਪ ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਦਾ ਵਾਸਨਾ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪੰਜਵਾਂ ਸਿਰ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ।
ਹਉਮੈ ਅਤੇ ਅਪਮਾਨ
ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉੱਪਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜੋ ਅਕਸਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ੰਕਰ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਬੋਲਦਾ ਸੀ। ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੇ ਇਸ ਹੰਕਾਰ ਤੋਂ ਰਿਸ਼ੀ, ਰਿਸ਼ੀ ਅਤੇ ਦੇਵਤੇ ਵੀ ਦੁਖੀ ਹੋ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਦੀ ਹਉਮੈ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਸਿਰ ਵੀ ਅਧਰਮ ਨੂੰ ਵਧਾਵਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਢੁਕਵੀਂ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।
ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਕ੍ਰੋਧ
ਧਾਰਮਿਕ ਕਥਾਵਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ੰਕਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਦਾ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਹੈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੰਕਾਰ ਜਾਂ ਬੇਰਹਿਮੀ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਸ਼ਿਵ ਉਸ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਭਗਵਾਨ ਸ਼ੰਕਰ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਜੀ ਨਾਲ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਪੰਜਵਾਂ ਸਿਰ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਗਵਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ੰਕਰ ਤੋਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗੀ।
ਸਵਯਮ ਪ੍ਰਭਾ ਕੌਣ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਹਨੂੰਮਾਨ ਜੀ ਦੀ ਲੰਕਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਸੀ?
